درباره ي مواظبت و محافظت از خون مردم در فرازهای پیشین به تفصیل سخن رفت و بیان شد که بر همه ي مسئولین و فرماندهان فرض است که حریم حرمت خون بیگناهان را با تمام وجود پاس دارند.

زیرا، قرآن شریف فرموده است:

مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فیِ الْأَرْضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمیعاً

اما، دومین نکته ای که امام صادق (علیه السلام) به آن اشاره می کنند، جلوگیری از آزار و اذیت مردم است که از نظر شرع مقدس اسلام «ظلم» محسوب شده و حرام است. البته، ظلم دارای مصادیق مختلفی است که از جمله ي آنها «ظلم در اموال»، «ظلم در دماء» و «ظلم در فروج» را می توان برشمرد.

همانگونه که در جلد اول این کتاب (جبهه و جهاد اکبر) اشاره رفت، حق مردم بسیار با اهمیت است و در روز قیامت از ذره ای از آن نخواهند گذشت. روز قیامت در 70 گردنه و جایگاه به محاسبه ي انسان می پردازند. سخت ترین موقعیت وقتی است که از حق مردم سئوال می شود، چه در همه ي «عقبات» ملائکه و مأمورین الهی بازپرسی و محاسبه می کنند، مگر آنجا که از حق مردم سئوال می شود که این مورد را خداوند تبارک و تعالی به عهده دارد و قسم یاد کرده است که از حق مردم نخواهد گذشت.[1]

امام صادق (علیه السلام) در تفسیر آیه شریفه «إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصاد»[2] فرموده است: «مرصاد عقبه ای است که در آن از حق مردم سوال می شود».[3]

پي نوشت ها:

[1]. مضمون حدیث: «به عزّت و جلالم اگر از حقّ خودم بگذرم از حق الناس، هیچگاه نخواهم گذشت.» (از احادیث قدسیه)

[2]. سوره ي فجر، آیه 14

[3]. عن الصّادق علیه السّلام، اِنَّهُ قال: المِرصاد قَنظَرَهٌ عَلَی الصِراطِ، لا یَجوزها عبد بمُظلَمِة عَبد(تفسیر نور الثقلین، جلد 5، ص 573) (مرصاد پلی است بر روی صراط که هیچ بنده ای با ظلم از روی آن نتواند گذشت.)